Anne Karnındaki Mucize: Plasenta
Bir anne, bebeğini ilk hissettiği anda içinde bir dünya oluşur. O dünyanın kalbinde ise mucizevi bir yapı vardır: Plasenta.
Plasenta, annenin bedeninden bebeğine uzanan yaşam köprüsüdür. Tıpkı kökleriyle toprağa bağlı bir çiçek gibi, bebek de annesine plasenta aracılığıyla tutunur. O küçücük bedeni için nefes olur, gıda olur, sevgi olur. Bir an bile durmadan çalışır; en saf kanı süzer, en güzel besinleri seçer ve bebeğine sunar. Bir annenin sevgisini hissettirme şekli nasıl sarılmaksa, plasenta da bebeğini bu dünyaya gelmeden önce sarıp sarmalayan görünmez bir kucaktır.
Ama plasentanın en büyüleyici mucizelerinden biri şudur: O sadece bir organ değildir, bir fedakârlık hikâyesidir. Anne, kendi bedeninden alıp bebeğine verir. Kendi kanından, enerjisinden, sevgisinden hiç düşünmeden vazgeçer. Bir annenin karşılıksız sevgisini simgeler adeta…
Ve sonra büyük an gelir… Bebek dünyaya gözlerini açtığında, plasenta görevini tamamlamıştır. Sessizce veda eder ama bir iz bırakır: Anne ile evladı arasındaki kopmaz bağ. Çünkü plasenta artık görünmez olmuştur ama yerini annenin kolları, yüreği ve sonsuz sevgisi almıştır.
Bir annenin rahminde başlayan bu mucizevi hikâye, bir ömür boyu devam eder. Çünkü bir kez göbek bağıyla bağlı olan iki kalp, sonsuza dek birbirine atar… 